ତୁମ ସତ୍ତାର ସନ୍ଧାନରେ

ମାଁର ମମତା ରେ ତୁମ ସତ୍ତା,
ତୁମ ସ୍ନେହ ବିକାରର କର୍ତା
ମହୁର ମଧୁରତାରେ ବି ତୁମେ,
ରୋଗୀ ପାଇଁ ନିମ୍ବରସରେ ତୁମେ,
ଶିଶୁର ଶୈଶବ ରେ ତୁମ ସତ୍ତା,
ତାରି ଅଳିରେ ତୁମ ସତ୍ତା,
ମାଁର ଅଝଟରେ ବି ତୁମେ,
ତା'ରି ଆବିଳତାରେ ତୁମ ସତ୍ତା,

ଫୁଲର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ତୁମେ,
ତାରି ମଧୁରସେ ବସ ତୁମେ,
ସନ୍ଧ୍ୟାର ଗେରୁ ଆକାଶରେ ତୁମେ,
ସାଗରର ନୀଳ ଗଭୀରରେ ତୁମେ,
ଚକ୍ଷୁର ପ୍ରତି ମଣ୍ଡଳେ ତୁମେ,
ଚିତ୍ରର ପ୍ରତି ରଙ୍ଗରେ ତୁମେ,
ତୁମ ସତ୍ତାର କାହିଁ ଅନ୍ତ,
ତୁମେ ଶିବ, ଚିର ଅନନ୍ତ ।।

ପ୍ରତି ଜନ୍ମରେ ତୁମ ଖିଅ,
ମୃତ୍ୟୁର ଯବନିକା ତୁମେ ଦିଅ,
ପ୍ରତି କର୍ମର କର୍ତ୍ତା ତୁମେ,
ପ୍ରତି ଧର୍ମର ଚେତ୍ତା ତୁମେ,
ତୁମ ବିବେକକୁ କରି ପର,
ମଣେ ନିଜକୁ ତୁମଠୁ ବଡ଼,
ମୁଁ ତ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ପ୍ରଭୁ,
ମୋରି ପ୍ରତି ନିଶ୍ଵାସେ ତୁମେ ।।

ସଦ୍ୟତମ

ନୂଆ କବିତା  ତା ୧୦-୧ - ୨୦୧୧ - ତୁମ ସୃଷ୍ଟି  (ପୃଷ୍ଠାର ଅନ୍ତିମ ଭାଗ)   

ନୂଆ କବିତା - ତା ୨୯-୧୨-୨୦୧୦

ଆଜି ର କବିତା- ଜୀବନ ସ୍ମୃତି (ପୃଷ୍ଠାର ଅନ୍ତିମ କବିତା) 
ଅନ୍ୟ କବିତା କୁ ରାସ୍ତା
ଆଶା
ମୁକ୍ତି, ସ୍ଵପ୍ନ

ତୁମେ

ତୁମେ
ତୁମ ସୃଷ୍ଟ ପୁଷ୍ପର ସୌରଭ,
କି ମହକ ପ୍ରଭୁ!
ତା’ରି ତୁଳେ ମୁହିଁ ଖୋଜେ ତୁମ ଗନ୍ଧମାଳ |

ତୁମ ସୃଷ୍ଟ ଆକାଶ ସୁନୀଳ,
କି ସୁନ୍ଦର ପ୍ରଭୁ!
ଠିକଣା ଦେଇଯାଏ ତୁମରି ରୂପର |

କୋକିଳ ଟି ତୁମ ହାତ ଗଢା,
କି ମଧୁର ସୁର!
ସେହିରାବେ ଅନୁଭବେ ତୁମ ମଧୁସ୍ଵର |

ରକ୍ତିମ ବୀରବହୁବାଟୀ,
ତୁମ କୃତ କଳା,
କି କୋମଳ ପ୍ରଭୁ!
ସ୍ପର୍ଶ ଦିଏ ତୁମରି ତ୍ଵଚାର |

ପୁଷ୍ପବୁକେ ରସର ସମ୍ଭାର,
କି ମଧୁର ପ୍ରଭୁ!
ତୁମ ରସର ଏକି ଚମତ୍କାର |

ତୁମ ସୃଷ୍ଟି,
ସଦା ପାଇଁ ସତ୍ୟ ଶିବ ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର |
ଆଉ ତୁମେ?
ଆଉ ମୁଁ?
ସତ୍ୟର ବହୁ ଦୂରେ,
ସ୍ଵାର୍ଥର ଦୈନିକ ସାଧନା,
ତୁମ ବିଳଠାରୁ ଦୂର ଯିବାର ଆକାଂକ୍ଷା ଅନନ୍ତ!!

ମୁଁ କ’ଣ ତୁମ ସୃଷ୍ଟି ନୁହେଁ?
ସମସ୍ତେ ତୁମର! ଆଉ ମୁଁ ଏକା ପର?
ତୁମ ସତ୍ୟ, ତୁମ ଧର୍ମ,
ମୋ ଠାରୁ ଦୂର!
ତୁମ ବାହୁର ଆଶ୍ଵାସନା, ସୃଷ୍ଟିର ଆଧାର|
ଏହା କ’ଣ ମୋ ପାଇଁ ନୁହେଁ !

ମୋ ସ୍ଵପ୍ନ

ମୋ ସ୍ଵପ୍ନ
ସୃଷ୍ଟି ର ସବୁଜିମା ପାଇଁ,
ପବନରେ ମଧୁବାସ ,
ଜଳଧାରାର ପବିତ୍ରତା ,
ଆକାଶର ନୀଳିମାର ସ୍ଥାଇତ୍ଵ,
ମାଁ ମାଟିର ନିର୍ମଳତା ପାଇଁ ||


ମୋ ସ୍ଵପ୍ନ,
ତରୁବର କୋଳେ,
କଳିକାରେ  ମୁଖରିତ ଚୀର ବାସ,
ଫଳର ଆସରା,
ହରିତ ପତ୍ର ମେଳେପ୍ରକୃତିର ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ପାଇଁ ||


ଜାଂଗମର ଚଂଚଳତା ପାଇଁ,
ବିହଂଗର ସ୍ଵତଂତ୍ରତାର ରାବ,
କୋଇଲିର ମଧୁତାନ,
ପାରାଦଳର ଚାରା  ମେଳି,
ମୟୁର ଚନ୍ଦ୍ରିକା ସଜା,
ଧରାଧାମେ ଜୀବନର ଜୀବରକ୍ଷା ପାଇଁ,
ବତ୍ସାର ବାତ୍ସଲ୍ୟ ରକ୍ଷା,
ଗୋଧୁଳିର ଅପେକ୍ଷା,
ହରିଣର ଆହଟ,
ପ୍ରକୃତିର ଶ୍ରୀମୁଖରେ ହସର ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ପାଇଁ ||


ମୋ ସ୍ଵପ୍ନ,
ଶିକ୍ଷା ଓ ଶିକ୍ଷକତା ପାଇଁ,
ପ୍ରଜ୍ଞାନ ବ୍ରହ୍ମର ଆରାଧନା ,
ଅଜ୍ଞାନର ସମାପିକା,
ଜ୍ଞାନର ଯଜ୍ଞରେ ଅଜ୍ଞାନର ପୂର୍ଣାହୁତି,
ଶିକ୍ଷାର ବିଭୂତିରେ ହସଭରା ଦୁନିଆଟେ ପାଇଁ ||


ଶିଶୁ ଭାରତୀର ମାନସ ମନ୍ଦିରେ,
ମାଁ ଭାରତିର ରୂପ ସ୍ଥିତି ,
ଦେଶ ପ୍ରେମର ବାରି,
ଯୁବତନେ ସିଂଚନ ପାଇଁ,
ମାନବତାର ମୂଳ୍ୟବୋଧ ପାଇଁ ||
ଆଜାଦ ହିନ୍ଦର ଶବ୍ଦର ପୁନର୍ବାର ପ୍ରତିଧ୍ଵନି,
ଗାନ୍ଧିର ବାଣୀର ସାର୍ଥକତା,
ବୁଦ୍ଧର ସାଧନାର ଶକ୍ତିର ପୁନର୍ସଂଚାର ପାଇଁ,
ଶତାବ୍ଦିର ହାହାକାରଭୁତସଂଧ୍ୟାରେ ସତ୍ୟଧର୍ମଚନ୍ଦ୍ରମାଁ ରେଣୁଁ ବୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ||
ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍ ର ପୁନର୍ବାର ମନ୍ତ୍ରପାଠ,
ଧରାରେ ମାନବର ସୁଖସ୍ଥିତି ପାଇଁ ||

ମୁଁ ଓଡିଆ

ମୁଁ  ଓଡିଆ,
କେରଳର ଗୁରୁବାୟୁରଦର୍ଶନ ରେ ,
ପ୍ରତି ଦେବାଳୟର ସଂଜ ଦୀପରେ,
ମନେପଡେ ମୋ କାଳିଆ ।


ନୀଳ ଦରିଆର ପ୍ରତି ପାରାବାର,
କୁମରକ୍କମ୍ ର ଜଳ-ନାରିକେଳ,
ସ୍ମୃତି ଦିଏ,
ଚିଲିକାର ନୀଳବଣର ସଜିଆ ।


ସମ୍ବର,ଇଡିଲିର ବାସ,
ଶହ ପିଠା-ମିଠା, ମନ ମାନେ ନାହିଁ
ମନେ ପଡେ ସଦା,
କାଳିଆର ଡାଲମା ବାଡିଆ ।


ସଂଜ ନଇଁଲେ,
ନିଦ ଆଖି ପାଖେ, ମନେ ନାଚେ,
ଜେଜେମାଁ କୋଳର,
ଗପ-ଗୀତ ନାନାବାଇଆ ।


ଭରତ ନାଟ୍ୟମ୍, କଥକଲିମେଳ,
ଆଖି ସିନା ଦେଖେ,
ମନେ ନାଚେ,
ଓଡିଶୀ, ଘୁମୁରା, ବାଘନାଚ ମୋର ବଢିଆ ।


ମୁନାର ସୁନ୍ଦର,
ଅଲେପି ସୁନ୍ଦର,
ନଡିଆ ବାଡରେ ନୀଳ ନୀର ଭଲ,
ମନ କାହିଁ ଖୋଜେ,
ଫୁର୍ଲିଝରନ୍ କୋଳେ ଦୃଶ୍ୟ-ସାଗୁଆ ।


ତ୍ରିବେନ୍ଦ୍ରମ୍ ର ଉଚ୍ଚ ଶିବାଳୟ,
ଗଣେଶ ମେଳରେ,

ଅଗ୍ରଜ କୁମାର,
ଅନନ୍ତ ବାସୁଦେବ ମନ୍ଦିର ବିଶାଳ,
ମନେପଡେ, ବାଇଶି ପାହିଆ ।

ବିନ୍ଦୁ ସାଗର,
ଧରମପଦର ବଡ ମୁଣ୍ଡିଆ ।
ଯହିଁ ଯାଏ ମୁହିଁ ମନେପଡେ ମୋତେ,
ମାଁ ତୋର କୋଳ,
ମୁଁ ସଦା ପାଇଁ ଓଡିଆ।

ମାଁ ଭାରତୀ

ଯାହା ନାହିଁ ଭାରତେ,
ତାହା ନାହିଁ ଜଗତେ  ।
ସବୁଜ ବନାନୀର ମେଳ,
ବାଳକୃଷ୍ଣର ହସ,
ଉଚ୍ଚ ପାହାଡର ଶୁଭେଚ୍ଛା,
ଝରିପଡି ମିଶିଯାଏ,
ମଳୟ ବାଆରେ,
ମଧୁର ରାହାରେ ।
ଜୀବନ ମୋର ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟହୁଏ ,
ପାବନ ପବନ ସେଇ
ମାଁ ପାଦ ଚୁମି ଆସେ,
ମୋ ଶରୀର ଛୁଇଁ ଯାଏ,
ଭାଗ୍ୟ ମୋର ଲମ୍ବିଯାଏ ତା'ରି ପାଦ ତଳକୁ ।
ଏହି ତନେ ବିକଶିତ ଜୀବନର କୃତି,
ମାତୃ କୋଳେ ସ୍ଥିତି ଆଂକେ,
ନୀଳ ନୁଆଁରେଖା,
ଜୀବନ ରେଖାର, କାଳିମାକୁ କାଟି କାଟି ଯାଏ,
ଧନ୍ୟ ମାଁ ତୁହି,
ଆଶିଷ ଦେ,
ଲୋଟିଯାଏ ମୁହିଁ , ତୋରି ସେହି ସରସ କୋଳରେ,
ତୋ ବର୍ଷିତ ସ୍ନେହ ଵିନ୍ଦୁ ପାଇଁ ॥